niemcy 2012 cz. dwa

Część druga wyjazdu.

Kilka dni pobyliśmy w Holandii. Zobaczyliśmy oczywiście Amsterdam, gdzie już byłem i powiem szczerze, że centrum wcale mi się nie podoba. Podoba mi się za to komunikacja (tramwaje w tunelu pod zatoką, 60km/h) i to, że na pole namiotowe był kierunkowskaz z autostrady i dojazd do niego zajął nam kilkanaście minut.
Oprócz Amsterdamu był Rotterdam (ogień), Breda (nic specjalnego) i Hoek van Holland. Lało w zasadzie non stop.

Jedziemy zatem na południe. Cel - Bodensee. Wcześniej jednak Köln i Stuttgart.
Z Köln się udało, wjechaliśmy do samego centrum. Oczywiście bez zielonej naklejki ale czy szerszeń spełnia jakieś normy?

Po wyjeździe z Köln postanowiliśmy zrezygnować z autobany żeby zobaczyć przełom Renu. Noo, jest co oglądać







Wieczorem dotarliśmy do Stuttgartu. Konieczność posiadania umwelta już od zjazdu z bany. Ale gdzie go kupić? Pewnie w Stuttgarcie, trochę nonsens. Chyba, że to ta sama co w innych miastach. No ale my nie mieliśmy, więc wjeżdżamy i szukamy. Po dziewiątej wieczór to trochę problem, więc smolimy na to i szukamy pola namiotowego. Zaś problem. Szukamy wg GPSa chyba przez godzinę i znajdujemy albo starą fabrykę, albo placyk dla kamperów a gdy już znajdujemy pole, to się nie da doń dojechać. Trudno, nie zwiedzimy Weißenhofsiedlung Corbusier'a. Chciałem, bardzo, szczególnie zobaczyć na żywo ten dom (zdjęcie nie moje, nie wiem czyje ale dziękuję):

Nie uśmiechało nam się spanie w aucie, a rozbijać się po nocy na dziko, też jakoś nie bardzo. Zaliczyliśmy więc noc w rasthofie.
Następnego dnia dojechaliśmy nad jezioro Bodeńskie. Wpierw do Kostanz, przy samej Szwajcarii. Nie wjeżdżaliśmy, wjechaliśmy do Kauflanda i tam przeżyłem szok. Postanowiłem kupić piwo, poszedłem na piwne stoisko i naliczyłem trzynaście półek. Na każdej półce z dziesięć gatunków piwa, co daje w sumie... No właśnie. Były nawet polskie tyskie siki.
Żeby nie nakładać drogi wokół jeziora, użyliśmy promu.

Promy są fajne, niby statek, a możesz siedzieć w aucie. Przez Łabę to było konieczne bo było zimno, padało i chlapało. Tu o dziwo, piękna pogoda.



Po kilku godzinach pogody

Na szczęście przestało rano, szkoda, że był to przedostatni dzień.





Czas wracać. Przez Monachium i jak najbliżej Alp.
Trasa przez Bawarię, bocznymi drogami. Wyłączyliśmy GPSa, tylko mapa. Siatka dróg gęsta jak fix. Jakość - niemiecka.






Ostatni przystanek - Monachium. Dopiero tu doceniliśmy P&R.Zamiast pchać się do centrum i płacić po cztery, pięć ojro za godzinę, stanęliśmy na parkingu - trzy ojro za dobę. Z transportu publicznego do wyboru metro, autobus i tramwaj.







Trzeba wracać. Ostatnie zdjęcie